Zondag 23 februari 2025 beloofde een lekker (fiets) weer dag te worden. Een ideale dag om een lekker buiten tochtje te fietsen ter voorbereiding op de Ronde van Noord-Holland (160 km) die op zaterdag 12 april verreden moe(s)t worden. Dit jaar voor het eerst met z’n 3-en, dochter, zoon en papa :) Ik vertrok wat later, want toen begon de zon er een beetje door te komen. Ik was de straat nog niet uit en dacht he er klopt iets niet… klopt ik was vertrokken met helmmutsje, maar zonder helm. Dus gelijk weer terug, want zonder helm op de racefiets kan je je tegenwoordig niet meer voorstellen.

van Beetsterzwaag naar Gorredijk

Het fietste heerlijk, op de nieuwe buiten bandjes. De oude had ik na 2 jaar en zo’n 5600 km vervangen. De planning was een rondje Frederiksoord van zo’n 90km. Op de weg na Beetsterzwaag langs de bomen met de vele ooievaarsnesten, leuk om te zien. Aan het einde van het fietspad, rechtsaf richting Gorredijk en dan na 200m, links langs het hek het fietspad op. Na de bocht aan de rechterzijde zag ik een stelletje lopen (in het parkje) en verderop is een soort oversteekje daar zag ik wat modder op de weg. En toen ik vlak bij dat oversteekje was, gebeurde het … weer! Een zwarte hond rent achter de struiken vandaan, zo het fietspad over. Wederom binnen 1-2 seconden is het gebeurd, je probeert weg te sturen en te remmen. Maar ik raak de hond in de flank en kom ten val. Schreeuwen van de pijn, onmacht en woede. Nee, niet weer, niet nog een keer!!!

weer zo’n k.t hond!

Gelukkig was er snel een aardige meneer Siep, die vroeg of hij een ambulance moest bellen. Even dacht/hoopte ik dat ik misschien wel kon opstaan en gewoon doorfietsen. Die gedachte was snel weg. Het duurde circa 20-25 minuten voordat de ambu er was. Inmiddels waren de mensen die de zwarte hond uitlieten ook ter plekke en toch ook wel erg geschrokken. Flink liggen klapperen (kou/stress) op de grond en m’n vrouw gebeld met het bizarre nieuws. Er was ook iemand die bij het toegangshek stond om de ambulance door te laten. De ambu was wat langer onderweg, omdat ze aan de verkeerde kant van het fietspad geen doorgang hadden. Daarna eerste pijnverdoving gekregen en toen via ‘de schep’ op de brancard. Toen op naar Drachten, de klinkerweg in Beetsterzwaag was echt ruk.

met ambu naar ziekenhuis Drachten

In Drachten vrij vlot richting radiologie om een foto van de schade te maken. De schade was toch wel redelijk aanzienlijk. Schrik niet van het witte ringetje hieronder, m’n sleutelbos zat nog achter in m’n fietsshirt net als een pakje druivensuiker :) In tegenstelling tot de breuk in 2021 (die was mooi), was het dit keer geen mooie maar een complexe breuk. Men overwoog 2 opties: of repareren of vervangen.

Inmiddels kreeg ik een ‘block’ toegediend, die de pijn in m’n been moest wegnemen. Ook moest ik voor een 2e keer naar de radiologie ze wilde nu ook het bovenbeen er op hebben. Daar was een niet zo aardige verpleger, die zag dat mijn been niet goed lag (no way sherlock). Hij legde hem even goed, het eerste stukje ging goed, daarna heb ik wat liggen gillen, otter-de-otter dat voelde niet best. Uiteindelijk was besloten dat ik naar Sneek zou worden gebracht en dat ik die avond nog geopereerd zou worden.

met ambu naar ziekenhuis Sneek

Het 2e ritje met de ambu ging een stuk beter, de ‘block’ verdoving, werkte als een tierelier! Met een tilmat werd ik van bed naar brancard getakeld. In de ambu lag ik prinsheerlijk, lekker warm en gezellig kletsend met de aardige verpleegster. Die ook een link had met fietsen en WVDrachten :) Na een comfortabele rit werd ik opnieuw overgetakeld en werd ik in het Sint Antonius in ontvangst genomen. Daar werd al snel duidelijk dat ik rond 20:00 nog geopereerd zou worden. Het was zondag dus in de ‘voorbereidingszaal’ lekker rustig. Men wilde de operatie eerst met alleen een ruggeprik doen. In 2021 in het Martini deden ze de operatie onder algehele narcose, dat had nu mijn voorkeur ook. Geen probleem kon ook. Bij de operatie zouden ze in mijn bovenbeen een pen van 40cm gaan plaatsen en deze onder bij de knie en bij de heup fixeren. Om 22:10 zag ik de klok weer en kreeg ik het welverdiende waterijsje :) Later op de kamer, mocht ik eindelijk wat eten, voor de operatie lustte ik al wat, maar moest nuchter blijven.

Via je medisch dossier kan je gelukkig achterhalen wat er precies in je been gestopt is:

• TFNA Femoral Nail Ø 10 mm, right, 130°, length 420 mm, Titanium Alloy (Ti Mo15), sterile* Rechts
• TFNA Helical Blade, perforated, length 105 mm, Titanium Alloy (TAN), sterile* Rechts
• lockscr f/nails ø5 l52 xl25* Rechts
• lockscr f/nails ø5 l48 xl25* Rechts

dinsdag 25 februari weer naar huis

Zondag gevallen en geopereerd. De maandag voelde ik me nog best het mannetje, fysio ging goed/lekker. Doordat het een complexe breuk was, mocht ik dit keer mijn rechterbeen met maar 10kg belasten. De komende 6 weken dus in ieder geval met 2 krukken. Maandagavond merkte ik dat de ‘block’ verdoving was uitgewerkt. Dinsdag dus naast de paracetamol toch nog maar om iets extra’s gevraagd. Thuis hadden we alles weer kunnen organiseren: hoog-laag bed beneden, toiletverhoger, douchestoel, krukken, looprek en rolstoel. Dinsdagmiddag mocht ik naar huis.

nu 5 weken verder

De 1e controle in Drachten was een domper. De komende 4 weken (dan totaal 7-8 weken) nog steeds met 2 krukken lopen en maximaal 20kg belasten. Op mijn vragen of ik na verloop van tijd weer net zoveel kracht zou hebben, was de chirurg voorzichtig. Dus dat was geen leuke dag. Zelf vond ik het best goed gaan, alleen je knie opheffen tot 90 graden is pijn- en moeilijk. Het lopen en de beweeglijkheid van het been vind ik best goed. Inmiddels kan ik weer met 2 krukken de trap-op-en-af. M’n best vriend de mobility-trainer van de Lidl gebruik ik dagelijks en gaat heerlijk. Steeds ‘fiets sessies’ van zo’n 10 minuten.

en hoe zit dat nu met honden?

Ja da’s een goeie! Het bizarre was dat ik 1 week voor de valpartij een kloten k.t keffetje in m’n kuit had hangen. Het vloog van de oprit af en kefte om mij heen. Blaffende honden bijten niet? No-way dus, deze hing in m’n kuit. De eigenaresse wurgde bijna het mormel, en sorry, sorry dat doet ie anders nooit… enz. Dus ja ik weet het niet, ik geloof best dat er lieve honden zijn. Maar ik heb het momenteel echt helemaal gehad met loslopende honden. Ik vertrouw ze voor geen meter.

3x is scheepsrecht?

De racefiets staat nog voor inspectie/reparatie bij de fietsenwinkel. Lekker op een racefiets was mijn grote hobby, maar zoals ik er nu in sta is het klaar. Tuurlijk ik wil wel weer op een ‘gewone’ fiets gaan fietsen, maar ik denk dat het recreatief racefietsen afgelopen is. Ja maar … hoe groot is nu de kans? Ja precies vertel het maar. Ik knijp mijn handjes dicht als ik over een tijdje weer gewoon kan/mag lopen en normaal kan fietsen. Daarnaast ligt er nog wat kluswerk in en om het huis en ik hoop dat weer te kunnen gaan doen. Op een trapje/ladder stappen en sjouwen met 40x60 tegels??? Dat zie ik nog niet op korte termijn gebeuren.