Weet niet precies wat ons bezielde, maar in augustus 2000 werden we verliefd op een mooie appel rode Triumph Sprint 900. Gezien/gekocht bij Safe te Groningen. De motor was 2,5 jaar oud en had 12.000 op de teller. Was natuurlijk heeeeel wat anders dan de CBR1000F. Wat te denken van 3 cylinders i.p.v. 4 en volgens mij 98 pk i.p.v. 136. Maar het liep mooi en was gewoon een mooie motorfiets.
Wat mij wel was opgevallen was dat de motor nogal scheef stond als je hem op z’n zijstandaard zette. De verkoper kreeg zowat een hartverzakking toen hij hem even voor mij buiten klaar zette (ik had hem nog gewaarschuwd). Zoooo wat staat die scheef, ja ukkel dat had ik je toch gezegd. Naderhand heb ik nog een poging ondernomen via de importeur om bij Triumph onder garantie een nieuwe/gemodificeerde zijplaat te krijgen. Na de arrogante reactie dat het geen garantie en er ook geen coulance kon worden toegepast was ik er uit. Never nooit meer een Triumph. En toen had ik nog niet eens alle ervaringen beleefd 🙂
- had ik het al over de zijstandaard gehad, standaard probeerde ik altijd het blokhout mee te nemen, want dan kon je hem nog een beetje redelijk stallen
- met Pa en Ma en vrouwlief achterop, toch een schitterende vakantie gehad. Via Frankrijk, Italië, Oostenrijk en Duitsland via eurocamp tenten. Schitterend!!!
- tijdens de vakantie ging 1 achterlichtje stuk, geeft niets kan gebeuren. Maar bij het demonteren van het rode plastic achterlicht, bleek dit via 5 cm lange kunststof pennen geschroefd te zitten. En knak zij het kwetsbare plastic pennetje.
- de (po.p) zithouding was niet altijd comfortabel en dan met de nodige windvang was het af en toe flink wapperen op de brommert.
- de ketting was ook al bijna niet meer op te stellen, de CBR1000 deed gewoon > 50.000km met de 1e ketting, die van de Triumph (minder pk’s) was rond de 20.000 al versleten.
- ook een ontwerp giller, als je het voortandwiel wilde inspecteren, moest je eerst olie aftappen. Daarna moest je het zijkarter deksel verwijderen om het tandwiel te inspecteren.
- op een van de laatste rondjes deinde de motor nogal. Ik zei nog optimistisch ik zet de demper ff strakker. Bleek ie al op z’n strakst te staan. Oftewel rond de 21.000 km was de schokbreker ook ‘niet meer de oude’.
- na 1,5 jaar en 9113 km verder waren we toch wel blij dat we de motor konden inruilen voor een Honda ST1100 Pan European.